Kampania Wrześniowa 1939.pl

Przeglądałem zdjęcia z NAC - u, z Wilna, te archiwalne i swoje, współczesne. Wynikła z tego jakby historia jednego budynku w tym polskim mieście.
Konkretnie rozchodzi się o budynek Sądu Okręgowego przy ulicy Adama MICKIEWICZA (dziś Gedymino pr.):

http://audiovis.nac.gov.pl/obraz/92922/



a także pewien narożnik, skrzyżowanie ul. Adama MICKIEWICZA z Ofiarną (dziś Aukų g.):

http://www.audiovis.nac.gov.pl/obraz/17 ... aa8ee2a05/
http://audiovis.nac.gov.pl/obraz/158639/
http://audiovis.nac.gov.pl/obraz/158641/

To samo skrzyżowanie, czołem od ulicy Adama MICKIEWICZA:

http://audiovis.nac.gov.pl/obraz/73887/
http://audiovis.nac.gov.pl/obraz/73876/

Jak widać w polskim WIlnie było to miejsce patriotycznych uroczystości, dla bystrego oka - ówcześnie wisiała na budynku tablica poświęcona Powstańcom Styczniowym 1863 roku, ustawiana była tam trybuna dla najwyższych władz, łącznie z Marszałkiem Rzeczypospolitej w czasie wojskowych defilad.
A jak wygląda to miejsce dziś ? No , cóż zarówno hitlerowcy, jak i sowieci wykorzystali budynek na ciężkie więzienie. Od ulicy Aukų mieści się Muzeum Ofiar, przednia elewacja budynku wyryta jest w nazwiskach pomordowanych, śladu po tablicy Powstańców nie ma...

Rozszerzając temat zamieszczam dwa zdjęcia z kazamat opisanego wyżej więzienia. Nikłe polskie akcenty; pierwsze zdjęcie przedstawia wyryte na ścianie nazwisko polskie BOUFAŁ (BOUFFAŁ), znane Polakom szeroko w okolicy, gdyż u wylotu ul. Ofiarnej (Aukų g.) znajduje się Góra Bouffałowa - nazwisko XVII wiecznego szkockiego kartografa, opracował on plany Wilna (za przewodnikiem Przemysława WŁODKA). Drugie zdjęcie to polski plan budynku Sądu, przedwojenny, umieszczony, dość przypadkowo na ścianie kazamat.

Do redakcji dotarła następująca informacja od jednego z naszych czytelników:

"Miło mi uzupełnić informację z powyższego artykułu. Około 1999 roku, w internecie spotkaliśmy informację podobno pochodzącą z wileńskiego archiwum NKWD, że Helena Boufał została zamordowana w więzieniu, a pozostał po niej jedynie ślad na murze.
Moja ciocia: Helena Boufał została wykupiona z więzienia, z celi śmierci, przez swoją siostrę Zofię. Informacja ta pochodzi z ust Heleny, podczas naszej wspólnej, sentymentalnej podróży do Wilna w 2000 roku. Helena Sokołowska, z domu Boufał zmarła w 2012 roku, w Gdańsku."

Witam Pana serdecznie ,
jestem szczerze zaskoczony - nie spodziewałem się, że ktoś odpowie a tu i ludzie, którzy walczyli o polskie oblicze Wilna, miło. Coraz bardziej jestem przekonany , że to miasto ma więcej oblicz...
Pewno popadnę w patetyzm, lecz coraz trudniej mówić o patriotyźmie narodu z pielgrzymstwa Adama MICKIEWICZA; Pańska Ciocia, przebywając tam na Auku g. wyznaczała na pewno biało - czerwone ścieżki, po których trudno przejść obojętnie... Cieszę się, że wyrwano Ją z łap, które (nie od dziś, 1863 - Łukiszki blisko) zadawały śmierć.
Chciałbym Pana zapytać o inną rzecz, na dobrą sprawę, gdyby spojrzeć na mapę przedwojennego Wilna, można by stwierdzić , że jest Pan, Pańska rodzina, właścicielem jednego z przepięknych wileńskich wzgórz. Gdzieś tam , zdaje się u Czesława MIŁOSZA wyczytałem, że Góra Tura (Tauro kalnas) zwała się za czasów II Rzeczypospolitej właśnie Bouffałową. Czy mógłby Pan przytoczyć historię rodu ? Skąd ta nazwa i kiedy powróci na swoje miejsce (zdjęcia ze szczytu wzgórza), być może ktoś jeszcze wierzy w przyjaźń z Litwinami, bo jak słyszałem czasy przedrozbiorowe, Kresy to już przeszłość nieodwracalna. Przewróćmy (przywróćmy) to do góry nogami...
Dziękuję i szczerze cieszę się losem Pana Cioci...

Wszystkiego dobrego