Korczak

Rok 1936. Janusz Korczak po kolejnej audycji w Polskim Radio dowiaduje się, że nadawanie jego programu zostanie "zawieszone". W czasie wakacji, na koloniach, byli wychowankowie Korczaka zarzucają mu, że swoją dobrocią nie przygotował ich do życia w "realnym" świecie, gdzie często spotykają się z antysemityzmem. Z palestyny wraca pani Stefa, współpracownica Korczaka. Opowiada o powszechnym przeświadczeniu o nieuchronności wojny. Wieczorem Korczak "zaczarowuje" burzę i ulewę.

Wrzesień 1939. Korczak, w mundurze Wojska Polskiego pełni służbę na ulicach Warszawy. Przez wychowanka Heńka namawiany jest do zdjęcia munduru, aby nie rzucać się Niemcom w oczy, ale stanowczo odmawia. Powstaje getto. Sierociniec przenoszony jest na jego teren. W czasie ewakuacji ginie wóz z kartoflami. Korczak idzie z interwencją na gestapo. Zostaje aresztowany... Korczak wraz z dziećmi wsiada do wagonów, które odjeżdżają w kierunku Treblinki. Wagon z Korczakiem i jego dziećmi odłącza się od składu. Wybiegają z niego dzieci i wraz z Doktorem idą radośnie przed siebie. Wszyscy znikają we mgle. Film kończy napis informujący, że Korczak wraz z dziećmi zginął w Treblince w sierpniu 1942.

Wajdzie zarzucano, że po pierwsze film jest zrobiony z punktu widzenia Polaka i chrześcijanina, po drugie, że w każdej epoce robi filmy w zależności od tego, co można pokazać. Trzeci zarzut dotyczył ostatniej sceny, która jakoby miała udowadniać, że ani Korczak, ani jego podopieczni nie zginęli w komorach gazowych. Na głosy o podważaniu prawdy historycznej Wajda odpowiadał "Muszę powiedzieć, że dla mnie, dla ludzi, którzy pracowali nad tym obrazem, i dla polskiej widowni, owe fakty są tak dalece bezsporne, że nawet nie przyszło mi do głowy, że może powstać na ten temat spór".

 Informacje o filmie

 Obsada

 Galeria