Iljuszyn DB-3 / DB-3F / IŁ-4

Iljuszyn DB-3 został zaprojektowany w 1932 roku jako bombowiec dalekiego zasiegu. W 1935 roku oblatano prototyp, który charakteryzował się bardzo dobrymi parametrami aerodynamicznymi. Samolot był wyposażony w dwa silniki, załoga składała się z 3-4 osób. Uzbrojenie obejmowało 3 karabiny maszynowe 7,62mm oraz do 1000-2500 kg bomb. Prędkość samolotu dochodziła do 450 km na godz., a zasięg do 3500 km.

Seryjna produkcja wersji DB-3 trwała od 1936 do 1938 roku. W 1937 roku uproszczono budowę samolotu, a w 1938 zastosowano mocniejsze silniki. W 1939 roku przebudowano część nosową bombowca na bardziej opływową. Zmianie uległ również statacznik i jeszcze raz silnik. Taka wersja otrzymała oznaczenie DB-3F i była najbardziej popularną odmianą bombowca.

W marcu 1942 roku zmieniono oznaczenie na IŁ-4.

Pierwsze użycie bojowe DB-3 miało miejsce w wojnie z Finlandią. Samolot był głównym typem sowieckiego bombowca dalekiego zasięgu, ale pełnił też funkcję samolotu dalekiego rozpoznania, torpedowego (DB-3T), transportowego oraz holownika szybowców. Do roku 1944 wyprodukowano 6784 samoloty. W armii fińskiej służyło 11 DB-3 i 3 IŁy-4 zdobyte w walkach.

Dane techniczne